Wat is het weer buiten nog mooi hè?

Eerlijk is eerlijk, vaak heb ik geen tijd om te zien hoe mooi het is in de natuur, maar nu ik herstellende ben van een operatie (geen zorgen, ‘t gaat goed) ben ik aan de wandel. Niet eens zover van huis.

En deze week tijdens het wandelen moest ik even uitrusten en zag ik zelfs hier en daar nog wat bloemen bloeien, door het dorre heen. En er stonden ook nog wat zonnebloemen.

Zonnebloemen… wat een mooie bloemen zijn dat. Krachtig, vrij groot en hun hart (het midden) is ook groot en goed te zien. Veel meer open dan vele andere soorten bloemen.
Ze draaien zich mee met de zon dus ‘s morgens kijken ze de ene kant op en ‘s avonds de andere kant.
Ze zoeken het licht en besluiten dat ook te volgen. Daardoor groeien ze boven de rest uit. Ze laten het onkruid en het dorre gras achter zich.

Niet lang geleden mocht ik de uitvaart begeleiden van een jonge vrouw. Om alle bovenstaande redenen moest ik bij haar aan een zonnebloem denken.
Ze was gelovig en zo sterk. Ze regelde haar eigen uitvaart met mij en ik vroeg haar of ze zelf nog iets wilde opschrijven wat ik in de dienst zou kunnen voorlezen. Dat wilde ze wel. “Nog 1 keer zaaien”, zei ze. In haar ogen stonden tranen, maar toch glimlachte ze ook.

De brief kwam er helaas niet.
Ze ging snel achteruit en overleed. In de dagen erna kwam de zonnebloem in mijn gedachten en las ik dat deze bloem eerst afsterft en dan al ‘t zaad laat vallen.
In overleg met haar man en kinderen besloten we om aan het einde van de dienst aan iedereen een zakje zonnebloemzaadjes uit te delen. Namens deze bijzondere vrouw.

Wat ze wilde delen?
Dat haar geloof haar kracht en rust gaf. Dat er onvoorwaardelijke Liefde is en dat dat weten vrede geeft die alle verstand te boven gaat.
Die vrede kreeg zij door zich te blijven richten op het Licht, dwars door het duister heen.

En die zaadjes van haar? Die komen op.
In ieder geval bij mij, want zodra ik deze week de zonnebloem zag moest ik aan haar denken.
En dacht Simoon…. Maak je niet druk om kleine dingen, om geharrewar en gedoe. Er is altijd licht… je moet je er alleen wel naartoe willen draaien en als je dat doet krijgt je rust en kracht.

Ik keek even omhoog naar de zon… voelde de warmte en kon weer door…