Applaus

Na een voorstelling, een optreden of presentatie klinkt er vaak een applaus. Omdat het zo hoort, omdat iets echt mooi is of… zoals wij thuis lachend zeggen, omdat je blij bent dat het is afgelopen. Tijdens een uitvaart gebeurt het niet heel vaak. Vaak past het niet echt, of vinden we dat het niet passend is. Zeker wanneer de uitvaart kerkelijk is, gebeurt het zelden. Maar toch..

Niet lang geleden mocht ik de uitvaart verzorgen van een echtgenoot, vader en opa van eind 60. Een man die midden in het leven stond. Veel vrienden en kennissen had en ook echt iets wilde betekenen in het leven. De dienst was deels kerkelijk, want voor hem was dat van groot belang. Er moest gedankt worden voor zijn leven, vertelde hij aan mij persoonlijk een kleine week voor zijn overlijden. Maar er was ook ruimte voor zijn gezin, tweelingbroer en vrienden om over hem te vertellen. En dat deden ze…

Het werd een langere dienst dan gebruikelijk, maar niemand stoorde zich eraan. Want wat waren de verhalen mooi en vooral kenmerkend voor het leven van deze bijzondere man. Hij schreef een boek, wat nog moet worden uitgebracht, en zijn dochter las het door hem geschreven voorwoord voor. En dat raakte mij diep in mijn hart. Deze man gaf eigenlijk iedereen nog een prachtig cadeau. Een paar van zijn levenslessen. Waaronder… leer van mij…van mijn fouten en doe het anders, maar zorg vooral dat je iets betekent voor een ander. Dan doet je leven ertoe.

Het raakte me. Wat een bijzonder persoon was deze man. En je voelde het ook in de zaal, alsof mensen nog iets tegen hem wilde zeggen…alsof …. Dus deed ik aan het einde iets wat ik eigenlijk nog nooit uit mezelf heb gedaan. Ik keek de zaal in en vroeg of mensen ook zo geraakt waren. Of ze ook net als ik uitdrukking aan hun gevoel wilde geven. Niet omdat hij het zou kunnen horen, maar omdat het zo passend leek. Om respect te geven aan de bijzondere en liefdevolle kijk op het leven van deze man.
Ik vroeg om een applaus. Het werd een lang, luid, maar vooral respectvol en emotioneel applaus.
Nee, niet omdat ik blij was dat het was afgelopen,  maar omdat zo zonder woorden nog 1 keer heel veel kon worden gezegd.