Doe je voorzichtig……?

Het is zondagavond. Mijn man besluit vroeg naar bed te gaan, omdat morgen rond 4.00 uur de wekker weer gaat.  Hij is vrachtwagenchauffeur. Inmiddels rijdt hij al een jaar of 10 binnenland, maar de jaren daarvoor was hij internationaal chauffeur en vertrok hij meestal op zondagavond met een tas vol kleding en een doosje boodschappen voor onderweg. Toen onze dochters kleiner waren legde hij ze eerst op bed. Met een weltrusten, dikke kus en tot vrijdag (of zaterdag) nam hij dan afscheid. En toen ze iets groter waren zwaaiden we hem met ons drietjes uit. \”Tot vrijdag, doe voorzichtig\”, zei ik dan vaak uit automatisme terwijl ik hem gedag kuste. Het was een gewoonte. Hij was er aan het einde van de week altijd weer en dat was goed. Er echt over nadenken dat er iets zou kunnen gebeuren deden we niet… Nou ja, dat deed ik af en toe wel, maar ik zei het niet hardop. Je kan je namelijk niet door de angst laten leiden. Zeker die angst vaak niet terecht is en dat houd ik mezelf nog steeds voor. Maar toch…

Deze week mocht ik een jonge echtgenoot en vader verzorgen nadat hij door een zeer ernstig ongeluk in zijn vrachtauto was overleden. Voordat hij teruggebracht werd was ik bij zijn lieve echtgenote en hun zoontje en ook de rest van zijn en haar geweldig lieve familie. Er was naast heel veel schrik en verdriet ook onzekerheid of ze hem nog zouden kunnen zien, want wie de foto\’s van de auto en het ongeluk zag, wist genoeg. Ik voelde hun spanning, misschien wel meer dan als het een ander soort ongeluk in was geweest. En de opluchting was ook bij mij enorm groot toen we na lang verzorgen, toch met hem op weg konden na een 24-uurs kamer waar ze hem konden zien. Het handje van zijn zoontje dat zijn gezicht aaide en zacht zei: \”He papa.\” zal ik nooit meer vergeten. Het was alle moeite die het gekost had zo waard om dat te mogen zien.

De auto die hij ooit nieuw had gekregen, toen hij bij het bedrijf van zijn zwager reed, wordt nu gereden door zijn schoonvader.
Daarop zou hij vervoerd gaan worden en met zoveel liefde en passie omdat ze dit nog konden doen voor hem, hebben ze die auto mooi gemaakt….het is eigenlijk onbeschrijflijk. Zijn naam en geboorte- en sterfjaar op de lichtbak zei genoeg.
Gisteren laadden we zijn kist op de auto en reden we eerst naar zijn huis, waar zijn vrouw, zoontje, ouders, schoonouders, broer, zus zwager en schoonzussen met hun kinderen stonden te wachten. Ik liep voor de auto uit de straat in en werd zo ontzettend geraakt….. ik bracht hem even thuis…. na 10 moeilijke, onwerkelijke dagen zag zijn vrouw een vrachtauto voor het huis. Hij was er weer… Maar toch ook niet.  Zij ervoer waar ik en iedere chauffeursvrouw met mij, stiekem bang voor is.
En net als bij iedereen, rolde ook bij mij de tranen even over de wangen.Omringd door bloemen stond de door zijn zoontje (en minstens net zo lieve neefje) versierde kist op de auto. Ik kon niets voor haar doen, behalve zorgen voor een mooi afscheid. En dat hebben we ook gedaan. Samen….omdat hij, omdat ieder mens, een liefdevol afscheid verdient.

Na de dienst luidden de klokken en vormden de aanwezigen een erehaag waardoor zijn vrouw en zoontje hem wegreden.
Bij het crematorium aangekomen liep ik weer voor de auto uit die inmiddels door zijn schoonvader en vader werd gereden.
Toen ik daarnet een foto zag die de afscheidsfotograaf had gemaakt, besefte ik dat verslagenheid het woord is, wat het beste omschrijft wat ik daar voelde. Wat een moeilijke weg was dit voor iedereen die zoveel van hem hield…nee ik moet zeggen houd.
En vandaag besef ik,dat ik me nog steeds niet door angst voor wat misschien kan gebeuren, kan en mag laten leiden. En dat geldt ook voor jou die dit leest. Maar we kunnen wel dit moment aangrijpen om even te beseffen dat het niet vanzelfsprekend is om elkaar weer in de armen te sluiten aan het einde van de week en een keer extra uitspreken hoeveel we van elkaar houden.
Dat geldt voor ons allemaal, dat besef ik.

Maar vandaag? Vandaag zeg ik het even extra tegen mijn eigen man en tegen iedere vrachtwagenchauffeur die vanavond of morgen weer vertrekt. Of het nu in het binnen- of naar het buitenland is. Beloof me… Doe je voorzichtig….? En misschien ken jij wel iemand die je vandaag even wilt zeggen….doe voorzichtig…ik houd van je.