Raar he, Dat we regelmatig tegen elkaar zeggen dat we iets doodgewoon vinden?
Want wees eens eerlijk. De dood is iets wat bij het leven hoort,
maar er mee in aanraking komen vinden we toch niet gewoon?
Sterker nog, we willen er niet mee in aanraking komen en als het dan toch gebeurd,
weten we ook niet altijd hoe we hier mee om moeten gaan.
Ons verdriet, de angst of misschien wel de zorgen om hoe het straks allemaal verder moet;
we zwijgen ze liever dood, dan dat we er open over praten.

Daarom ben ik blij met het initiatief van Hospice de Wingerd en Hospice Berkenstein
die samen een ontmoetingsplek hebben gemaakt, voor patiënten maar ook voor hun familie, vrienden,
kinderen en  iedereen die te maken heeft met iemand die gaat overlijden of al overleden is.
En heel mooi is dat het de toepasselijke naam heeft Café Doodgewoon Veenendaal.

Op dinsdag 17 november a.s. organiseren ze een informatie-avond over jongeren en rouw  en het is voor iedereen
die op de één of andere manier te maken heeft met het dragen van een groot verlies.  Hoe ga je hier mee om?
Kan en wil je praten met vrienden in een groep of lukt dat juist niet en praat je liever
alleen met iemand die heel vertrouwelijk met jouw informatie omgaat?

Wat ben ik blij met avonden als deze en het feit dat we rouwen bespreekbaar maken.
Want al vinden we het dan niet doodgewoon, het hoort wel bij het leven.