Verhalen

Doorgeven

Doorgeven…..
Hoewel we het allerliefst zouden zien dat iedereen gezond en fit blijft en wel 100 wordt, is dat helaas geen werkelijkheid.
Regelmatig verzorgen ik en mijn team ook uitvaarten van jonge mensen en zelfs kinderen.
Zo ook deze week, een aantal weken en een aantal maanden geleden. Te jong, veel en veel te jong. En gelukkig ontvang ik in zo\’n week regelmatig berichtjes van mensen die me dan even een hart onder de riem steken.
Vandaag trof het me dat iemand mij een lief berichtje stuurde en zei: jij zal in je hart ook wel eens huilen.
Ja, dat klopt. Niet alleen in mijn hart, maar ook zeer regelmatig met natte wangen. Maar meestal als de uitvaart klaar is en we naar huis gaan.
Wat soms is ons werk heel zwaar.
Maar toch……….
Toch ben ik blij dat de mensen mij en mijn team genoeg vertrouwen om hen te ondersteunen in het te nemen afscheid.
Want weet je….
Ik geloof voluit dat ik gemaakt ben voor dit werk. Net als de mensen die voor mij, maar vooral met mij werken.
Ik zou niet willen dat iemand anders dit deed en nee, dat heeft niets te maken met concurrentie, maar met het feit dat ik ervan overtuigd ben, dat ik iets te geven heb.
Niet zozeer als in het gedichtje, het mooiste van mezelf, maar iets dat groter is dan mijzelf, mooier, liefdevoller en begripvoller dan mijzelf.
En eerlijk is eerlijk. Ik heb het nodig om dat te voelen, om onder de indruk te zijn van hoeveel liefde er uit te delen is…..
Ik stel geen waarom vragen, zoek meestal niet naar antwoorden, maar ik huil wel!
Soms van verdriet en het zien van het verdriet, soms van de onmacht, soms van frustratie of vermoeidheid, maar ook regelmatig uit pure dankbaarheid dat ik in de positie verkeer dat ik mag helpen waar ik kan.

Deel dit verhaal

Lees andere verhalen