Vandaag veranderde ons huis alweer een beetje in de kerstsfeer. En terwijl het buiten donker wordt, gaan hier de lichtjes voor het eerst weer aan. Ik vind t altijd een mooi gezicht. Maar vandaag zijn de lichtjes extra speciaal. Vandaag is het de 2e zondag van december …..wereldlichtjesdag….en steken we wereldwijd om 19.00 uur voor overleden kinderen een kaarsje aan. Zodat het even wat lichter wordt in het leven van de ouders. Een mooi initiatief.

Heel eerlijk? Voor mezelf hoefde het nooit. Onze Stan is een lichtje in mijn hart en hij heeft een plaatsje in de hemel. En ik heb al eens eerder geschreven dat ik er misschien anders mee om ga, dan anderen. Voor mij is het goed zoals het is. En ben ik dankbaar dat ik zwanger van hem mocht zijn…al was het maar 5.5 maand. Dat ik heb gezien dat hij op Ilse, en nu dus ook Janine, leek en dat zijn geboorte en zijn sterven er juist voor heeft gezorgd dat ik mensen die rouwen, die afscheid moeten nemen kan begrijpen. En dat ik daardoor nu kan doen wat ik doe als uitvaartondernemer.

Maar toch schieten er vandaag namen door mijn hoofd….. van veel kindjes….sommigen levenloos geboren, sommigen een paar dagen oud. En sommigen een paar jaar oud. Marilou, Bram, Jolie, Pepijn, Mats, Eva, Lisa, Elias, Noortje, Benaiah, Victor, Andreas, Djay, Sanne, Yara……

Ik mocht hun ouders bijstaan bij het afscheid nemen. Sommigen nog zo klein, dat ze geen naam kregen, maar die wel geboren werden en begraven/gecremeerd moesten worden. Anderen wat groter, maar allemaal zo gewenst, zo\’n aanvulling op de gezinnen, zo\’n groot gemis.

Vandaag zie ik hen en hun ouders weer even voor me. En van sommigen weet ik nog precies hoe ze aanvoelden toen ik ze nog even mocht vasthouden en/of verzorgen. Ook al is het soms al een paar jaar terug.

Het gevaar van namen noemen is dat ik er 1 of meer vergeet. Maar toch wil ik het doen. ik fluister ze \’hardop\’ terwijl ik de lichtjes aansteek. Ik wens de ouders toe, dat hun herinneringen groter, mooier en waardevoller zijn, dan dat kleine stukje wat ik nog van ze weet. Ze hebben hoe dan ook een onuitwisbare indruk gemaakt op mij….en op degenen die van ze houden. Want ja, ik zeg t opnieuw….liefde kan niet dood!

En iedere ouder die een kind moet missen….ook al waren ze volwassen toen ze overleden (die namen schieten ook door mijn hoofd)…. de lichtjes vandaag zijn ook voor jullie….ik hoop dat het toch wat verlichting mag brengen…Weet dat ook ik/wij ze niet vergeten.