Verhalen

Opa\’s kist

Opa\’s kist

Nog maar 9 dagen geleden geleden ging ik op bezoek bij een oudere meneer. Hij wilde zijn uitvaart bespreken, want hij wist dat hij niet lang meer te leven had.
Zijn vrouw en kinderen waren er ook. Voor het oog nog kwiek en heel helder bespraken we wat dingen. Niet alles vond hij belangrijk. Maar er was 1 ding dat hij mij op het hart drukte.
\”De kist moet door mijn kleindochter, die op de kunstacademie zit, beschilderd worden.\”
Hij glom bij die gedachte.
Het was belangrijk voor hem en hij had er overduidelijk alle vertrouwen in.
We bespraken dat we ervoor zouden zorgen dat de kist vast ergens neergezet werd, zodat zijn kleindochter er mee aan de slag zou gaan en hij misschien het resultaat zelf nog zou kunnen bewonderen.
Vandaag was zijn begrafenis. Amper 4 dagen na ons gesprek overleed deze opa.
Maar zijn kist……..
Zijn kist was prachtig.
De boom op de deksel zat vol met 1 vogelpaartje en 4 vogeltjes….er zijn 4 kleinkinderen. De boom had geen blad maar de takken zaten vol besjes en uitlopende scheuten…..het begin van nieuw leven….
En volgens mij is in symboliek gevangen dat de oude boom takken (kinderen) heeft gekregen die midden in het leven staan…zoals de takken vol besjes. Stuk voor stuk mooie mensen, die \”vrucht dragen\”.
En de nieuwe uitlopende takken zijn de kleinkinderen….aan t begin van hun leven.
Maar het mooiste van alles is misschien wel dat de boom een schuilplaats is voor de vogeltjes. En t oude vogeltje dat nu alleen achterblijft zich veilig mag voelen tussen de takken en de nieuwe scheuten.
Want voor oma wordt goed gezorgd…..
De bloemen op de kist waren een paar dagen ervoor besteld. De kist was nog niet beschilderd maar er was een voorzichtig plan.
De bloemiste had een soort vogelnest gemaakt met uitlopende takken vol besjes….en…4 vogeltjes….
Dit was duidelijk voorbestemd.
Nog steeds ben ik onder de indruk.
Hij heeft de beschilderde deksel niet meer kunnen zien, maar wat zou deze opa trots zijn. Op zijn kleindochter die de kist beschilderde. Op zijn andere kleindochter die een prachtig gedicht voorlas. Op de speech van zijn ene kleinzoon. Maar ook op de kleinzoon die zweeg…die de kaarsen aanstak…die de kist van zijn opa droeg..die stil was, maar waarvan het gezicht boekdelen sprak.
Uit alle vier deze kleinkinderen sprak zoveel liefde…..en…ik zeg het vaker.. LIEFDE kan NIET dood!

Liefde blijft bestaan en is voor altijd.
Liefde is een gevoel. En daarom niet altijd goed te zien. Maar vandaag wel.
Vandaag zag ik de liefde duidelijker dan ooit…….. op de deksel van opa\’s kist!!

Opa's kist

Deel dit verhaal

Lees andere verhalen