Deze week was een intens mooie, maar ook zeker net zo moeilijke week.

Een week waarin een gezin afscheid moest nemen van hun levenloos geboren dochtertje en zusje. Vier lieve stoere mannetjes zouden een zusje krijgen, maar ze stierf in de buik van hun moeder. Te vroeg. Maar gelukkig kan er tegenwoordig afscheid genomen worden en zo was hun zusje toch een paar daagjes thuis.

Nieuwsgierig vroegen ze alles wat ze wilden weten, keken ze net zo lang tot ze het in hun geheugen hadden gegrift en kwamen ze af en toe even bij haar kijken voordat ze weer gingen spelen. Mijn hart werd door hen GERAAKT.

En ergens leek het voor hen wel goed dat ze op deze manier toch onderdeel was van het gezin.

Maar gisteren was het afscheid. We luisterden thuis met de familie naar muziek en stuk voor raakten ze in tranen. Mijn hart BRAK.

Ze mochten mee naar het crematorium om hun zusje weg te brengen.

Voor die tijd gaf ik ze een lampje. Een hartje wat kan knipperen.

Ooit vroeg een jongentje namelijk aan mij of de sterren raampjes waren, waardoor je uit de hemel naar beneden kon kijken? Want daar is het altijd licht. De grote mensen schudden toen nee, maar ik zei: ik weet het niet, ik ben er nog niet geweest. Ik hoop t wel.

En daarna kocht ik de lampjes. Die ik al aan heel veel kinderen heb gegeven.

En ik vertelde hen: stel dat hun zusje uit de hemel even naar hen kan kijken als ze naar bed gaan…. dan zijn er zoveel lampjes aan, dat ze niet kan zien waar ze zijn. Maar met dit lampje moet ze ze toch kunnen vinden…..

(En papa en mama weten ook precies wanneer ze bezig zijn met hun verlies….).

Ze namen het lampje onder de indruk aan en hun openheid liet mijn hart SMELTEN.

gisteravond laat apten hun ouders mij onderstaande foto, van mijn nieuwe vriendjes allemaal samen in bed.

De lampjes aan.

Op dat moment hebben deze kids een plekje in mijn hart VEROVERD.

en ik hoop ergens….dat hun zusje kan zien of voelen hoeveel er van haar gehouden wordt. Door haar grote broers, door haar papa en mama… en na deze week ook door mij.

Ik ben onder de indruk. Van hen, van hun zusje, maar vooral ook wat er in je hart kan omgaan in zo\’n korte, maar bijzondere tijd.

Zij zitten alle 5 voor altijd in mijn hart