Hey kanjer, het is je verjaardag!! Twintig kaarsjes mag je uitblazen. Wat een feest.

Zou iemand in de hemel ze voor je aangestoken hebben?

Daar is geen Corona dus ik hoop dat je veel knuffels en omhelzingen hebt gekregen…

Ach, in de hemel is geen tijd en geen klok zeg ik altijd tegen kinderen die afscheid van iemand moeten nemen. En het is er fijn en leuk. Dus dan vier je waarschijnlijk je verjaardag niet. Maar ik vind het idee zo mooi.

Misschien juist wel omdat we dat hier niet doen.

Gisteren heb ik het nog over je gehad met ouders die hun lieve kleine meisje gingen begraven. Ik zei hen, dat jij al 20 werd en misschien haar wel even op schoot kon houden, nu zij dat hier niet meer kunnen.

Dat zou wel mooi zijn. Een soort van samenwerking tussen moeder en zoon…

Ik denk vaak aan je, maar bijna niet meer met verdriet. Ik weet dat het goed gaat met je.

En ik ben en blijf altijd trots op mijn zoon, ook al mocht ik hier niet voor je zorgen.

Ooit schreef ik:

Ik zal je nooit vergeten,

Je bent immers een deel van mij.

Ik ben je moeder moet je weten,

Onze band gaat nooit voorbij.

Dat geloof en onderschrijf ik nog steeds. En dat zal ook altijd zo blijven. Maar ik weet met heel mijn hart, dat doordat ik jou moest loslaten, het zelf heb ervaren, ik er daardoor nu voor anderen mag zijn.

En hoe gek ook, daarvoor ben ik dankbaar. Niet voor het verlies, maar voor wie en wat ik erdoor heb mogen worden.

Niet bitter, maar beter………. (leerde ik ooit van een hele wijze man).

Dikke kus

Mama