Zo persoonlijk mogelijk

Ik weet het. Vroeger was iedere uitvaart ongeveer gelijk en sprak je er van tevoren niet over. Tegenwoordig is dat vaak anders.
Ikzelf vind dat een goede verandering. Als degenen die je moeten gaan missen weten hoe jij je uitvaart wilt, helpt hen dat enorm in hun rouwverwerkingsproces.

De een wil eenvoud, de ander iets meer. Beiden is goed, zolang het past bij degene die is overleden. Zodat je als het ware in alles de persoon waarvan afscheid genomen wordt herkent. Soms, heel soms gebeurt dit op een extra bijzondere manier. Zoals nog niet zo lang geleden bij een ontzettende lieve man, vader en opa die zijn uitvaart tot in de puntjes regelde. Wat een liefde voor zijn gezin… Maar ook andersom.

Het meest bijzonder was dat hij ruim 15 jaar gids was in een groot dierenpark. Hij wilde zijn uitvaart graag in de beslotenheid van zijn gezin, maar de condoleance mocht informeel met vooral een goed glas wijn. Waarop zijn dochter een verzoek deed bij het dierenpark en dat werd bij wijze van zeer grote uitzondering ingewilligd. En op niet zomaar een plek, maar midden in het apenhuis. Dus namen we alles mee, kamerschermen, bloemenzuilen, kaarsenstandaards en natuurlijk ook meneer zelf.
In de kist die door zijn kleinkinderen…en stiekem ook door hun vaders en moeders ….prachtig was versierd met mooie tekeningen en lieve teksten. Een scherm achter de kist was niet nodig. Het uitzicht kon immers niet mooier.
En ik beken… ik durfde die grote aap niet in zijn ogen te kijken, maar heb wel 10 minuten geduldig staan wachten tot hij zo dichtbij kwam dat ik onderstaande foto kon maken.

Tot nu toe was dit voor mij de bijzonderste plaats waar een condoleance plaatsvond, maar vooral omdat zijn gezin nu afscheid kon nemen op een plaats waar hun geliefde graag en veel kwam.