Verhalen

Zorgen, maar geen zorgen maken

Zorgen, maar geen zorgen maken
Vanmiddag had ik even tijd voor mezelf, tijd om wat te lezen, te facebooken, wat nieuws te lezen en …na te denken.
En net als jij dat soms misschien hebt, werd ik ineens wat verdrietig, of misschien wel bang.
Ik ben geen doemdenker en besef vandaag dat ik er slecht tegen kan als mensen dat wel doen. Op welk gebied dan ook.
Het maakt me onrustig. En t gaat soms met me aan de haal. Wat als ik ziek wordt, wat als het hier net zo erg wordt als in Italie, wat als…….
Wat als het erger wordt? Vroeg iemand me. Ga je dan nog naar mensen toe? En wat als uitvaartdiensten niet meer mogen?
Mijn hoofd raakte vol en mijn hart zwaar. Maar toen dacht ik: Wat als t wel beter wordt? Of in ieder geval niet erger? Wat als het niet zo erg wordt als wat ik me nu in mijn hoofd haal?
Ik heb niets aan wat als. Ik heb alleen iets aan het hier en nu. Ik kan inzitten over morgen, maar het helpt me niet. Ik kan morgen namelijk vandaag niet veranderen. Maar vandaag heb ik wel een keuze. Ik kies vandaag om niet bang te zijn. Ik kies ervoor om vanuit mijn hart te blijven werken en mijn gezonde verstand te gebruiken. Ik kies ervoor om de mensen niet aan te raken met mijn handen, maar om hen wel met mijn ogen te strelen en contact te maken van hart tot hart.
Ik leef en werk vanuit geloof. Vanuit de overtuiging dat ik geroepen ben om anderen te helpen en ben overtuigd van het feit dat ik Licht en Liefde mag en wil verspreiden. Het woord uitvaartzorg zegt het. ZORG. Dus vandaag besluit ik opnieuw:
Ik blijf zorgen, maar weiger me zorgen te maken.

Deel dit verhaal

Lees andere verhalen